Quhem Katarina Kunçek, jam e lindur dhe jetoj në Erdevik, por me origjinë jam sllovake. Jam pronarja e bujtinës “Keti” për rreth 10 vite. Te unë ishin mysafirë njerëz nga Italia, Sllovakia, Polonia, Danimarka, Gjermania, Kroacia… nga Beogradi, Prijedori, Bori, Zajeçari, Novi Sadi, Kikinda, Ingjija, Ruma… Mysafirët ishin nga të gjitha viset e Serbisë.

Këta janë njerëzit që më së shumti na kanë gjetur neve në internet dhe kanë dëshiruar ta ndiejnë këtë turizëm rural. Erdeviku është i famshëm për liqenet tona: Moharaç, Bruje dhe Liqeni romak me ujë që ka veti shëruese për të cilin erdhën shumë vizitorë. Ka pasur edhe të huaj që kanë kaluar kohën e tyre në Beograd, kështu që kanë ardhur këtu për të kaluar natën dhe për të parë fshatin. Shumë njerëz kanë ardhur për punë sezonale. Erdeviku është një nga vendet më të bukura në komunën e Shidit. Të shtunën e parë në muajin e gjashtë kemi Kulenijadën, dhe gjithashtu kemi Shpërfytyrimin në gusht. Ka kryesisht serbë, dhe përveç tyre ka edhe sllovakë, hungarezë, polak, romë, ruten. Kemi edhe një kishë sllovake, dhe në rrugën tonë ka kryesisht sllovakë. Kurrë nuk kemi pasur ndonjë problem për shkak të shumëkombësisë, problemi i vetëm është papunësia e lartë, kështu që mjaft sllovakë janë larguar për punë në Sllovaki. Jam optimiste, besoj se do të kthehen me kohë. E tash, kush mbijeton, do të tregojë.

Dikur në Erdevik punohej shumë – kishte prodhim të humulusit, vreshtari, kishte ku të fitoje para. Shpresoj që gjërat do të shkojnë për të mirë. Flitet serbishtja dhe sllovakishtja, dhe në shkollë fëmijët mësojnë gjuhën ruse dhe angleze. Pavarësisht nga besimi, të gjithë shoqerohemi bukur. Gjithmonë kemi ndihmuar njëri-tjetrin, pa marrë parasysh se dikush është serb, dhe unë sllovake. Njerëzit e kombësive të ndryshme martohen mes veti. Dhe unë isha e martuar me një serb. S’ka rëndësi kjo, kur dikush bie në dashuri, kështu është. Dashuria nuk njeh fe dhe kombësi.

My name is Katarina Kunčak, I was born and live in Erdevik, but I am a Slovak. I have owned a “Keti”; boarding house for about 10 years. I was visited by people from Italy, Slovakia, Poland, Denmark, Germany, Croatia … From Belgrade, Prijedor, Bor, Zaječar, Novi Sad, Kikinda, Indjija, Ruma … Guests were from all over Serbia. These are the people who mostly found us on the Internet and wished to feel that rural tourism. Erdevik is famous for our three lakes – Moharač, Bruje and Roman lake with the healing water, which are the reason that a lot of guests came here.
There were also foreigners who spent their time in Belgrade, and then they came here to spend the night and see the village. Many came for seasonal jobs. Erdevik is one of the most beautiful places in Municipality of Šid . The first Saturday in June is Kulenijada, and we also have the Transfiguration in August. Most of people that live here are Serbs, followed by Slovaks, Hungarians, Poles, Roma, Ruthenians. We also have a Slovak church, and in our street mostly Slovaks live. We have never had any problems because of the multi nationality. The only problem is high unemployment, and a lot of Slovaks have left for work in Slovakia. I am an optimist; I believe that they will return in time. Now, the one who lives it the one will testify it There used to be a lot of work in Erdevik – hoping, viticulture, you could earn a good money here. I hope it will go better. Serbian and Slovak are spoken here, and children learn Russian and English at school. Regardless different religions, we all get along well. We have always helped each other, it does not matter if one is a Serb is and the other a Slovak. People of different nationalities are getting
married, and I was married to a Serb. It has nothing to do with nationality – if someone falls in love, that’s it. Love does not know about different religions and nationalities.

Zovem se Katarina Kunčak, rođena sam i živim u Erdeviku, ali sam poreklom Slovakinja. Vlasnica sam pansiona „Keti“ oko 10 godina. Kod mene su gostovali ljudi iz Italije, Slovačke, Poljske, Danske, Nemačke, Hrvatske… iz Beograda, Prijedora, Bora, Zaječara, Novog Sada, Kikinde, Inđije, Rume… Gosti su bili iz svih krajeva Srbije.

To su ljudi koji su nas pretežno pronalazili na internetu i poželeli su da osete taj seoski turizam. Erdevik je poznat po našim jezerima: Moharač, Bruje i Rimsko jezero sa lekovitom vodom zbog koje je dolazilo puno gostiju. Bilo je i stranaca koji su se provodili u Beogradu, pa su došli ovde da prenoće i vide selo. Mnogi su dolazili zbog sezonskih poslova. Erdevik je jedno od lepših mesta u Šidskoj opštini. Prve subote u šestom mesecu je Kulenijada, a imamo i Preobraženje u avgustu. Najviše je Srba, a osim njih tu su Slovaci, Mađari, Poljaci, Romi, Rusini. Imamo i slovačku crkvu, a u ovoj našoj ulici su pretežno Slovaci. Nikada nismo imali nikakvih problema zbog više nacionalnosti, jedini problem je velika nezaposlenost, pa je dosta Slovaka otišlo zbog posla u Slovačku. Ja sam optimista, verujem da će vremenom da se vrate. E sada, ko dočeka pričaće.

Nekada se u Erdeviku mnogo radilo – hmeljarstvo, vinogradarstvo, imalo je gde da se zaradi. Nadam se da će ići na bolje. Govore se srpski i slovački, a u školi deca uče ruski i engleski. Bez obzira na različite veroispovesti, svi se lepo slažemo. Pomagali smo uvek jedni drugima, nema veze što je neko Srbin, a ja Slovakinja. Venčavaju se ljudi različitih nacionalnosti. I ja sam bila udata za Srbina. To nema nikakve veze, kada se neko zaljubi, to je to. Ljubav ne zna za različite veroispovesti i nacionalnosti.